FA TO FARMER

Van stewardess tot boerin: van internationale dynamiek tot verplichte rust tussen de koeien 

0 Shares
0
0
0

Het was 25 september toen ik alleen in bed lag en naar het plafond staarde voor het slapen gaan- mezelf afvragend hoe ik mijn volle rooster zou kunnen vliegen, mijn voorbereidingen zou kunnen treffen voor een interne omscholing en daarbij de tijd zou hebben om te ontprikkelen tussendoor. 

Mijn hoofd voelde als een zoemende bijenkorf. Een hete stoomketel die uit beide oren op hoge druk stoom uitblies. Ik kon geen nieuwe informatie meer verwerken. Ik kon mezelf moeilijk verwoorden en snapte niet wat er met mij aan de hand was. Mijn denken was vertraagd, het ging allemaal langzamer omdat ik de snelle pas niet meer kon bijhouden. Mijn lichaam ging op slot. Het verstarde. Ik hoorde een duidelijke ‘nee’ vanuit mijn lijf naar de volgeplande komende 3 weken. Het was een smeekbede om tot rust te mogen komen want ik was compleet overprikkelt. Alles was eigenlijk teveel. Een vol hoofd, een kort (ofwel non-existent) lontje, ontzettend prikkelbaar en ik was wanhopig om tot rust te komen, ik wilde het liefst mijn hoofd onder een kussen begraven voor de komende periode.

De rust in met Charlie

Ik melde mij ziek voor mijn vlucht naar Accra, Ghana de volgende dag. Dit moment, al wist ik het nog niet, was het begin van een maandenlang proces naar vinden van rust, onthaasting en ontspanning van de mega overprikkeling waar ik in terecht was gekomen.

Het ‘leven’, zoals ik het ken, was anders ondragelijk met al zijn prikkelingen. Ik had het nodig om weer te ontprikkelen, terug naar de Elly die met enthousiasme aan nieuwe avonturen begint. Maar hoe?

It takes a village 
Één van mijn grootste bronnen van geluk in mijn leven zijn de relaties in mijn leven; mijn waardevolle vriendschappen met verschillende bijzondere en unieke mensen. De connecties met deze mensen zijn onbetaalbaar. Een goede vriendin hoorde mijn verhaal aandachtig aan toen mijn leventje tot stilstand kwam en zei liefdevol tegen mij: 

“Geef en gun jezelf hetgeen waar je het meest behoefte aan hebt, denk aan een natuurhuisje waar je je even kan terugtrekken om in stilte en rust helemaal met jezelf te zijn. Laat je niet tegenhouden door een geldsom; dit is iets wat je nodig hebt om echt tot rust te komen. Het is voor je gezondheid. Investeer in jezelf, vooral in deze tijd”

Ik had nog nooit eerder een huisje voor mezelf geboekt om tot rust te komen. Ik was echter ook nog niet eerder in zo’n dergelijke situatie beland. Er gingen wat dagen voorbij terwijl ik het idee liet bezinken.

Mijn vriend was geslaagd voor een reeks van belangrijke examens en ik wilde hem een origineel cadeau doen: koe knuffelen. Dat had ik immers ook mijn moeder cadeau gegeven in 2018. Toen opeens, als een soort flits van inzicht, herinnerde ik mij dat de koeknuffelboerderij in Uddel een natuurhuisje op het erf had staan. Ik voelde het met alles: dat is mijn plek. Daar moet ik zijn! In de frisse Veluwe lucht tussen de dieren, in stille connectie met de natuur. Ik stuurde een app en een dag later stond ik met koffer en al op het erf van de knuffelboerderij. 

Het natuurhuisje op het erf

Een korte introductie over de knuffelboerderij de Weide Hoeve
De Weide Hoeve is een kleinschalige en authentieke melkveehouderij gerund door boerin Janny en boer Richard, waar de liefde voor dieren een centrale positie inneemt. Het familiebedrijf heeft Janny overgenomen van haar vader en de 23 melkkoeien genieten een goed leven. Alle koeien hebben een naam, vanaf geboorte wordt er tegen ze gepraat en veelvuldig liefde en aandacht gegeven waardoor ze erg mak zijn. Al hun ervaringen met de mens zijn positief.  De harmonie tussen mens en dier is hier elke dag aanwezig.

Als een koe een zere poot heeft dan wordt er dagelijks een sodabadje gemaakt om te soppen, de oudste koe krijgt een dekentje op als het buiten wat frisser wordt en ook staat de Weide Hoeve op nummer 2 in de top 10 van de boerderijen wiens koeien een hoge leeftijd bereiken. 

Het is dan ook een ideale plek om te komen knuffelen met koeien en in die stilte een stroom van liefde te ontvangen. Je kunt ook genieten van de andere dieren op de boerderij; de kippen scharrelen vrij rond, de paarden grazen in de wei, de kalkoenen komen je even gedag zeggen en hopen op een sneetje brood en de pauwen lopen sierlijk rond, hun prachtige veren tentoonstellend.

de Weide Hoeve (foto’s: Facebook Knuffelboerderij de Weide Hoeve)

Mijn hakken ingeruild voor laarzen 
Ik kwam emotioneel beladen aan op de boerderij. Ik was overstuur van een lastig telefoongesprek die in de ochtend had plaatsgevonden en ik kon het maar niet uit mijn hoofd zetten. Ik was al overprikkeld, alles wat erbij kwam, uitte zich eigenlijk in tranen. Ik kon het niet ophouden of verstoppen. Het was net een vloeiende stroom. Ik had mezelf bij aankomst echter bij elkaar geraapt en met een glimlach aangebeld. Aan het einde van het eerste gesprek met boerin Janny en boer Richard  was ik alweer in tranen! Zo hoog zat het allemaal. Ik dacht later echt: wat moeten zij wel niet denken van mij? Maar daarentegen waren zij heel begripvol en uitreikend naar mij, delend over hun eigen ervaringen met moeilijkere periodes uit het leven. Ik werd geleid naar mijn huisje en snel parkeerde ik daar mijn blauwe koffer en ging meteen weer naar buiten: naar de dieren. Ik koos een lichtblauwe overal en laarzen uit en vroeg waarmee ik kon helpen.

 
Een kijkje in het Nederlandse boerenleven
De komende drie dagen was ik onderdeel van de routine van het Nederlandse boerenleven.  Natuurlijk deed ik het ook ‘rustig aan’ want ik was daar immers voor een ontprikkeling en niet voor een inspanning. Dit moest ik hardop tegen mezelf zeggen want door mijn enthousiasme wilde ik naar versnelling vier terwijl ik eigenlijk versnelling twee nodig had. En misschien nog beter kon beginnen in versnelling één. 

De eerste dag: mijn dierenhart loopt over van liefde 
Mijn hart werd zo ontzettend gelukkig van het geven van melk aan kalfjes Maud en Talia, van het vasthouden van een geel zacht fluffy eendenkuiken, van het knuffelen van een kip en het brengen van een gigantisch paard van de wei naar de stal. 

Ik leerde over Tinus, een klein haantje die zich niet lekker voelde en daardoor antibiotica kreeg en lekker lag te snurken onder een warmte lamp. En over Maartje, een kip die maar niet meekwam met de rest van de leg omdat ze ‘anders’ was. Ze werd sociaal geïsoleerd en daar leed ze onder. Heel zielig zat ze in elkaar gedoken alleen. Nu lag ze onder een warmte lamp waar ze elke dag extra aandacht kreeg en hierdoor zichtbaar gelukkiger en beter werd. Nu scharrelt ze vrolijk rond op het erf.

Zelfs voor de kleinste dieren is hier aandacht, is hier liefde. En zelfs de kippen hebben een naam. Ik had het idee dat ik in een dierenparadijs terecht was gekomen. Ik werd zo ontzettend gelukkig van het zien van de juiste zorg voor alle dieren. Om 17:00 liep ik terug naar het huisje en verwerkte alle positieve gevoelens van de dag. Ik bereide een grote pan verse tomatensoep voor de komende dagen die ik wegsmulde met crackers met hummoes en komkommer. Yum. Ik had ook een zak karamel-zeezout pepernoten gekocht, trok mij terug in een comfortabele stoel met een kop thee, en schreef o.a. in mijn dagboek: ik kan niet wachten tot morgen.

De tweede dag: van vliegtoiletten schoonmaken naar stallen uitmesten
Ik stond om 07:30 op, nam mijn ontbijt met een kop thee, trok mijn overall aan en assisteerde voor het eerst met het uitmesten van de koeien- en paardenstallen. Ik kan je mededelen: koeienmest is zwaarder dan paardenmest. Het zweet stond op mijn rug van het vullen van meerdere kruiwagens met stront. Ik gebruikte voor het eerst in mijn leven een mestvork en leerde wat ‘opstrooien’ betekent. Het heerlijke aan dit fysieke klusje is dat je compleet in het moment bent; in een soort meditatie, met de enige focus op het uitscheppen van vlaaien van stront. ‘Nederiger dan dit kan echt niet’ en toen zei een stemmetje: ‘vliegtoiletten schoonmaken is ook een nederige taak.’ ‘Pfff, dacht ik, ‘gelukkig hoef ik daar niet kruiwagens van stront weg te brengen’ en veegde het zweet van mijn voorhoofd. 

De koeien keren in de middag terug naar hun schone stal en gevulde etensbak. Ze zijn mak waardoor je er gewoon tussen kan gaan staan. Een koe genaamd Mara zag mijn haarknotje aan als hooi en heeft dat ook van mijn hoofd proberen af te trekken, waarop ik lachend zei: “Mara, nee, mijn haar kan inderdaad een haarmasker gebruiken maar het is zeker nog geen hooi zeg, dankjewel”. Ze keek weer nonchalant voor zich uit terwijl ze nog een hap stro nam uit haar etensbak. 

In de avond heb ik een half uur tegen een koe aangelegen, in de zelf schoongemaakte stal, inmiddels voorzien van verse vlaaien, terwijl de andere twee koeien rustig aan het herkauwen waren. Wat is dit toch kalm en rustgevend. Een bonk warmte waar je tegen aan ligt. Ik dacht aan niets, ik ging volledig op in het moment. Ik voelde dankbaarheid plaats maken in mijn hart. Ik voelde dat dit precies was wat ik écht nodig had met dit overvolle hoofd. Ik kreeg een inzicht en hoorde, alsof een stem tegen mij zei: keer terug naar liefde en eenvoud, minder nadenken en meer beleven, in het moment zijn waar je vreugde kan ervaren. Dat had ik nodig en ik was op de meest ideale plek om te mogen ontspannen.  

mijn nieuwe boerenleven

De derde dag: van de internationale dynamiek tot een gezonde dagroutine 
Het vliegleven is avontuurlijk en dynamisch, elke vlucht is anders en daarom zijn de werkdagen gevuld met een dosis spontaniteit. Elke werkdag biedt allerlei verassingen omdat je niet weet wat er allemaal kan voorvallen. Je kan dan ook niet anders dan meegaan met de flow van de vlucht en de gebeurtenissen aan boord. De keerzijde hiervan is een verstoord slaapritme en het behouden van je eigen strakke dagindeling is onmogelijk. De afgelopen vijf jaar heb ik mij dan ook niet vastgebeten in een bepaalde dagroutine. Ik luisterde vooral naar de behoefte van lichaam omdat ik daar een aanslag op deed. Ik vraag aan mijn lijf: Heb je slaap nodig? Dan gaan we slapen. Heb je beweging nodig? Dan gaan we bewegen. Zit je nog met je hoofd in een andere dimensie vanwege slaaptekort? Pyjama aan en een chilldag inplannen, eerst even landen. Nu kreeg ik een kijkje in een verantwoord en overzichtelijk dagroutine. 



Janny en Richard staan elke dag op een vast tijdstip op om de koeien te melken. Daarna volgen de werkzaamheden die zij elke dag verrichten. De dag is verdeeld in duidelijke werkzaamheden en afgebakende pauzes: momenten van rust en samenzijn met een kop koffie met verse koeienmelk of thee (voor mij uiteraard). Het biedt rust want het heeft overzicht.

Als de pauzetijd zover is, dan luidt Janny de bel naast de deur, die in de verste stal te horen is. De hoofdmaaltijd wordt ook genuttigd in de middag want dan is er al 6 uur van intensief werk verricht. De routine is dagelijks hetzelfde, wat ontzettend gunstig is voor het lichaam. Zelfs de dieren voelen een interne klok. Zij mogen naar binnen om 15:00 en staan dan ook al gezamenlijk te wachten totdat het hek open gaat. 

De koffiepauzes zijn verbindende momenten samen: de gebeurtenissen van de dag worden besproken, persoonlijke verhalen worden gedeeld, het nieuws komt ook voorbij. We waren door de leuke uitwisseling uitgelopen qua tijd en de punctuele pony, Kevan, moest daar niks van hebben. Hij besloot om zichzelf naar de stal te brengen door onder het stroomkoord door te gaan. Hij heeft graag dat alles op tijd gebeurt. Ik moest hier echt om lachen en verwonderde mij om de sterke interne klok bij dit dier. Hij voelt de tijd, het dagelijks ritme en dat werkt goed voor hem. Tenzij het uitloopt. 

met punctuele Kevan wiens interne klokje goed werkt

Ik besefte mij dat een routine mij moeilijk afging vanwege de grote dynamiek in mijn ‘normale’ leventje. Nu kon ik hopelijk ook gezonde patronen aanmaken. Daar was nu de tijd en ruimte naar. 

Een uitnodiging voor vaste vrijwilliger: wekelijks dierentherapie
De drie dagen die ik had doorgebracht op de boerderij waren in mijn hart geprent. Wat een vreugde had ik gevoeld. Liefde en eenvoud. Liefde en eenvoud. Liefde en eenvoud. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Liefde en eenvoud.  Ik was mijn hoofd uit door gewoon ‘aanwezig’ te zijn tussen de dieren, simpele taken te verrichten en minimaal contact te hebben met mensen. Ik bevond mij op een hele bijzondere therapeutische plek. 

Ik was dan ook vervuld van vreugde toen Janny vroeg of ik mijn re-integratie proces hier deels wilde doorlopen. Ik was zichtbaar verandert in haar ogen deze drie dagen. Van huilend op de stoep met een koffer op de dag van aankomst naar een gelukkig hart in de rust op de boerderij. 



Ik zorg voor mezelf 
Ik schrijf dit verhaal 4 maanden nadat dit allemaal is voorgevallen. Daarvoor werkte mijn hoofd minder goed mee. Concentratie? Moeilijk. Uitrusten na enige inspanning? Meerdere malen op een dag.

Ik merkte op dat als vriendinnen mij vroegen hoe het met mij ging, dat ik moeite had om dit überhaupt te verwoorden. Hetgeen wat altijd juist mijn sterke punt was. Elly die zich moeilijk verbaal kan uitdrukken? Dat is niet de normale gang van zaken. 

In gesprekken met meerdere mensen werd een psycholoog of therapeut aangeraden, echter, bevindt dit nog steeds op het mentale vlak en dat was waar ik rust, ontspanning en geluk moest brengen door gewoon te ‘zijn’ in activiteiten die goed voor mij waren. In plaats van op te gaan in gesprekken. Uitgebreid en diep praten was op dit moment nog steeds een uitdaging. Ik voelde duidelijk: praten werkt nu niet voor mij. Op een later stadium wellicht wel. Maar op dit moment was het belangrijk om momenten van geluk en rust te voelen, te beleven, te ervaren. En dat heb ik gelukkig gedaan in mijn stapsgewijze weg naar herstel. Daar ben ik tot op heden nog steeds mee bezig.


Wil je ook komen knuffelen?
Het leuke hieraan is dat je zelf ook een middag mee kan kijken op de boerderij en heerlijk kan komen knuffelen met de liefste koeien. Het geluk dat ik heb mogen ervaren staat ook open voor jou.

Het gehele jaar rond kun je een workshop koe knuffelen reserveren als cadeau voor jezelf of voor een ander, of dit beleven met je vriendengroep of als bijzonder familie uitje. Janny en Richard delen leuke weetjes en verhalen over hun koeien en bieden je ook een bekertje onbewerkte melk op temperatuur aan- vers uit de koe. In hun stalwinkeltje kun je scharreleieren kopen, flessen koemelk en zelfs geinige koeiensokken.

Meer informatie is te vinden op hun website:

www.deknuffelboerderij.nl

Wie weet zie ik je daar. 


Ik bedank je voor het lezen, voor het meereizen met mij in deze nieuwe ervaring in mijn leven. Laat gerust een comment achter: ik vind het heel leuk om deze te lezen en in verbinding te staan! 

Liefs,

Eleonora

0 Shares
1 comment
  1. Ooooh Eleonora, wat heerlijk om dit te lezen. Wat mooi ook dat juist dit NU op het juiste mOmEnt op jouw pad mocht komen. Dit is niet voor niks! Goed dat je naar je ❤️Luistert en voor jezelf durft te kiezen in jouw Eigen gekozen oplossing. Ik lees dat ze je het liefst dmv allerlei gesprekken weer zo snel mogelijk weer op de rit willen helpen maar zo weRkt dit niet. Dapper dat je bij jezelf blijft. Ik wil jouw bedanken voor deze blog. Ik Voel en zie jou stralen op de foto’s. Ik gun je zo De weg terug Naar jezelf, de elly die weer helemaal lekker In haar vel zit. Geniet van deze bijzondere reis in het leven…. Niet in een vliegtuig maar even met beIde beentjes op de grond en in de routine. Sterkte met dit proces en een dikke knuffel Van mij!❤️😘

Leave a Reply to Maroesja BlOemendaal

Your email address will not be published.